πριβιλέγιον

και πριβιλίγιον και πριβιλήγιον και πριβηλήγιον και πριμιλέγιον και πριμιλίγιον και πριμιγίλιον και πριμηγίλιον, τὸ, Μ

1. ιδιωτικός νόμος, που θεσπίστηκε προκειμένου να εφαρμοστεί από έναν μόνο πολίτη

2. (κατ' επέκτ.) προνόμιο που ισχύει για λίγους και βλάπτει τους πολλούς.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. privilegium «ιδιωτικός νόμος, προνόμιο» (< privus «ιδιωτικός» + lex, legis «νόμος»)].